แต่งไม่เป็น แต่อยากให้เอาชีวิตของเราไปแต่งเป็นเพลงมั่งอ่ะ

ตอนนี้ชีวิตยังคงแย่ กะคนรักก็ยังไม่เหมือนเดิม

คำ"สัญญา"บางทีก็ช่วยอะไม่ได้

ที่มีไว้แอยากผูกมัดเขาไว้

แต่ก็คงทำได้แค่ฝัน

รู้ทั้งรู้ว่าเค้ายังติดต่อใครคนนั้น แต่ก็ยังรัก แม้อาจไม่เป็นดั่งฝัน แต่ก็ยังหวังต่อไปว่าสักวันเทอจะเหมือนเดิม

เมื่อรักมาต้องหาที่ให้นั่ง

อาจจะเป็นริมฝั่งทะเลนี้

ทะเลใจไหววูบจูบฤดี

ริมชายหาดอันสุนทรีมีเพียงเรา

เมื่อรักมาต้องหาที่ให้นั่ง

อาจจะเป็นข้างเสี้ยวจันทร์วันฟ้าเหงา

อาจจะเป็นหลังกลีบเมฆสีหม่นเทา

อาจจะเป็นเปลดวงดาวเราพบกัน

เมื่อรักมาต้องหาที่ให้นั่ง

อาจจะเป็นเพียงบางครั้งแค่นึกฝัน

อาจจะเป็นความคิดที่ผูกพัน

เพียงแค่นั้น ฉันก็สุขที่รักเธอ

เมื่อรักมาต้องหาที่ให้นั่ง

ที่ตรงนั้นมีไว้ให้เทอเสมอ

เก็บไว้นะอย่าบอกใครให้ค้นเจอ

ที่ตรงนั้น ฉันกับเธอเป็นผู้ครอง

("กุดจี่" พรชัย แสนยะมูล)

วันนี้ฉันยังคงเฝ้ารอ

แม้ในคืนที่ท้อและเหน็บหนาว

ใจตอนนี้เหมือนท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งดาว

ยังคงรอข่าวคราวว่าเทอจะกลับมา

ได้แต่หวังอยู่อย่างนี้

ก็รู้ว่าคนดีไม่มีสิทธิ์ที่จะกลับมาหา

เมื่อฉันโดนใครคนนั้นยื้อแย่งเทอมา

ความปวดปร่าก็เจ็บรวดร้าวไปทั้งใจ